14 ŞUBAT X 15 IZDIRABI

Bugün, "bugün"den nefret etmeye başlamamın tam 15. yıldönümü.

Daha öncesinde bir anlam ifade etmezdi. İlk kez 15 yıl önce heveslenmişim, ilk sevgilim o zaman olmuş demek, o da zaten elimde patlamış. Kötü geçtiğinden falan değil, geçmemişti. O gün geçmek bilmemişti. Ben akşama kadar telefon beklemiştim sevgilim olacak hayvandan. En nihayetinde bir ara aramış, "günün kutlu olsun" diyip işinin olduğunu söylemişti. Daha sonra kutlarmışız, ne olacakmış...

15 sene önce bugün ben, böyle özel günlere dair beklentinin insanı en az 1 yıl yaşlandırdığını öğrendim...

O 14 şubattan sonra biraraya gelinip kutlanamamış sevgililer günü mü ararsın, "babamla kavga ettik ancak 2 saatliğine izin alabildim" diye gelen sünepeler mi istersin, trafikten bunalıp "aşkım biz en iyisi bundan sonra 15 şubatta kutlayalım" diyen öküzler mi? Ya da pek bir önem verdiği "iş"i gereği yemeğimizi yarıda kesip, doğalgazı bitmiş birinin evine gidip sorunu çözmeye çalışmasını mı?... Tek bir kere nefisti, onda da hiç ümidim yokken adam hakkaten o günü zul görmeyip beni mutlu etmek istedi. Gerisi demin anlattığım gibi...

Kısacası ben bu lanet sevgililer gününden nefret edeli çok zaman oldu.
Oysa ki hiç öyle lüks yemek, buket buket çiçek, çikolata falan gibi beklentilerim de olmamıştı. Tek ki sevdiğim yanımda olsun, ama o da bunu istediği için var olsun. Sıkıntı orada çünkü. 14 şubat yaklaştıkça erkekleri bi paniktir alıyor. Adamlar resmen kinleniyor o gün sevgililerine, düşman gibi görüyorlar. Bir sap gül çok geliyor kimine, kimi de şov yapar gibi çelenk moduna bürünüp gerisini koyver gitsin moduna geçiyor. Neyse...

Ben bugünü kutlamayalı da çok olmuş... Geçen sene yine aynı adamla beraberdim ama görüşemedik. Kötü bir güne mi geliyordu, bi terslik mi vardı hiç hatırlamıyorum bile. Ne beklentiye girmişim ne de üzüldüm açıkçası. Bu senede öyle olur diyordum, öyle sanıyordum daha doğrusu. Ama olmadı. Artık tesadüfi mi, yoksa kendimi mi kandırmışım bilmiyorum sabah kuaföre gitmek zorunda kaldım. E madem gittim, bari doğru düzgün giyineyim dedim. Ofise geldim bir baktım aynada kendime yüzüm solgun, hadi bi de makyaj...

Şimdi resmen oturdum sevgilimden haber bekliyorum. Adamdan daha çıt yok. Saatler ilerledikçe geriliyorum, gerildikçe onu da germe potansiyelim artıyor.

Bugünü sağ sağlim atlatalım da bi geçsin diye bekleyip duruyorum...

ps: yazıyı birtirdim tam yolluyordum şimdi, aradı. akşam biraz sakat ama bir saate yanındayım diyor. buna da şükür!

ps2:ben buna da şükür dedikçe bu adamlar tepeme çıkıp ağzımın ortasına salıncak kuruyor!...