ESMERİN HİKAYESİ

İlk görüşte aşkla başlıyor bu hikaye. Daha birbirlerini ilk görüp tanıştıkları akşam kadın biliyor; "bu adama kapılırsam sonum fena". Kiminde tesadüfler, kiminde tesadüfmüş gibilerle bir hafta içinde sık sık karşılaşıp biraraya geliyorlar.

Kadın yanılmıyor, tutulup gidiyor büyülenmiş bir halde. Ama yine de temkinli, frenliyor kendini insanüstü bir güçle adama belli etmemek için. Sorular var kafasında, çekinceler, önceki hayal kırıklıklarından hala uykudan önce çektiği sızılar... Adamın yaşça büyüklüğünü kendine engel koyuyor hesapta. Az bir sorup soruşturuyor çevresindeki insanlardan. İlk duyduğuyla çok duyduğu aynı hepsinden; "çok iyi ve sevilen bir adamdır camiada ama müthiş çapkındır, dikkat et". Araya mesafe koyuyor kadın, çekiyor kendini ortalıktan. Adam durmuyor kadının koyduğu setleri aşana dek. Görüşmeler başlıyor bu sefer randevulu, ama sakin, acelesiz... Kadın kendine anlatılan o kurt adamı göremiyor hiç, adamın herhangi bir hamlesinde kadının kurduğu bir cümle sus pus yapıyor; mücadele yok, üstüne atlama yok, hiçbir konuda taciz yok... Hayır, adam gerçekten kurt değil...

Böyle böyle kapılıp gidiyorlar birbirlerine ve bir gün setlerini kaldırıyor kadın, evet diyor budur benim sevgilim... Adamın çağırdığı bir organizasyona gidiyor bir akşam... İlk kez yakınlaşıyorlar o kadar. Birara kadın masadan kalktığında bir adam tutuyor kolunu "bak o adamı çok severim, ama seninde yerin başkadır. tek bir şey diyeceğim sana, o adamdan uzak dur". Kadın neye uğradığını anlamıyor. Bir koluna bakıyor bir adama. "kızım" diyor,"adam evli"... Bizim esmer ne yapacağını şaşırıyor, dönüyor masasına... Çoktan aşık olduğu adam yine yakınlaşma çabasında. Kadın hala inanmak istemiyor az önce duyduğuna. Yüzlerinin arasında bir karış kalmışken, ilk kez öpülmeden önce gözlerini adamın gözlerine dikip soruyor "ne olur bana evli olmadığını söyle". "değilim" diyor. "evli olmadığını söyle ama bu yalan olmasın"... "Evliyim"...

"O zaman benim yanımda ne işin var"la başlıyor kadın. Kaçacağını anlıyor adam. Çok kötü, sürmeyen bir evlilik vs... Evli bir adam ne anlatacaksa işte...
Sonrasında bir kaçma kovalama, ayrı durmaya çalışma süreci başlıyor. İnanırız inanmayız o ayrı da, aşkları galip geliyor. Adamın "kötü evliliği"nin yalan olmadığını anlıyor kadın. Evine bile uğramayan, telefonu çalmayan, kırk yıl düşünse evli olduğunu anlamayacağı bir adam. Bir başka adamla tatile çıkıp haftalarca dönmeyen karısı... Kafası karman çorman, kendi doğrularından fazlasıyla sapmış bir esmer...

Bu karman çormanlığın ortasında güzel bir aşk başlıyor ama. Onca huzursuzluğun içinde onlardaki huzur neydi bilmiyorum hala. Beraberlikleri iki bekar insanınkinden farksız...

Ama...

Nikah cüzdanına sahip olan kadın durumu farkediyor çok geçmeden. Gitsin kimle yatarsa yatsın diye umursamadığı kocası birden kıymetleniyor. Kocası eve gelmedikçe rahat edip kendi hayatınının keyfine bakan kadın adamı artık evde tutmak, "öteki"nden uzaklaştırmak için elinden geleni ardına koymuyor. İlk olarak o parasızlıkta lüks bir spor salonuna yazdırıyor adamı, kesmiyor hayatı boyunca hep kendi işini yapmış adama bir yerde bir iş buluyor ille para lazım diyerek. Bakıyor o da olmadı, kocası esmerden vazgeçmiyor, adamı işten attırıyor. Ne tesadüftür ki hemen ardından yurtdışından yeni bir iş buluyor. Adamın nerede ne yapıyor ve hatta kimle yatıyor olduğu umurunda değil, tek ki esmerden ayrılsın, tapusu kendinde kalsın.

Hayır adam son dakikada gitmedi. Hayır olay hiçbir zaman ortaya da dökülmedi. Esmerle adam hala beraberler, 2 seneye yaklaşmış olmalı. İlişkilerini o camiada herkes bildi. İşin enteresanı magazin değerini de hiç yitirmedi. Bir kadının "onun karısı olmayacağım ama boşamayacağımda" inadından ne kendi yeni bir hayat kurabildi, ne adam iki arada kalmaktan kurtulabildi, ne de esmer kendine yapıştırılan yaftadan sıyrılabildi...

BU SEFER DE ÖTEKİnin ANISINDAN...

Bir kadın yaklaşıyor kalabalığı yararak diğerine; "nerelerdesin sen" diye sarılıyor ötekine. Özlemişler birbirlerini, söylediklerine göre hani şu 40 yılda bir görüşüp, çok derinlerdeki sırları sadece kendilerine saklayıp yine de birbirlerini bilip sevenlerden. İki hoşbeşin ardından etraflarındaki kulaklardan rahat edemeyip ayrılıyorlar...

Hiç konuşup anlaşmadan birbirlerinin sigara molasını kolluyorlar... Kapı ağızında paltolarına sarmalanıp tüttürülen sigaraların eşliğinde diğer insanlara duyurmama çabası içerisinde birbirlerine son dönem ayıpçıl fıkralardan anlatıp kahkahaları patlatıyorlar... Etrafın tenhalaşmasıyla rahatlıyor, esas konulara geliyorlar...

"Bak" diyor sarışın olan; "Biliyorum çok uzun değildir tanışıklığımız. Ama başkasındır sen bende; öyle bir geldin ki buralara, ve her şeye inat kendini o kadar güzel korudun ve hiç bozmadın ki, çok seviyorum seni". Esmer olan da onu seviyor, hatun kişinin duruşunu, sadeliğini, kadınsal kapris ve kıskançlıklardan nasiplenmemiş kadınlığını... Ama duyduğu sözler donduruyor dilini, elini... Yaşadığı sözüm ona 'yasak' ilişkisindeki mahçubiyeti bağlıyor her şeyini. Müthiş bir minnet içinde sadece... Ve en nihayetinde bir başka kadın tarafından anlaşılmanın huzuru...

Konuşmanın gerisi esmer olanın arkasından konuşulanlar... O da biliyor... Sarışın olan bunların içeriğine hiç değinmeden onun yaşadığını savunuyor, ağzı torba olmayanlarla girdiği çekişmeleri anlatıyor dil ucuyla onun için....

Sonrasında esmer hatun bana; "çok kıymetliydi onun söyledikleri" diyor. O kadından kat be kat fazla tanışıklığı olanlar canına okumuşlar öncesinde. "bak senin iyiliğin için konuşuyorum" diyip hakarete varan konuşmalarla sonlandırmışlar muhabbeti. "oysa ki ben ne kimsenin özeline karışıp yargılardım, ne de kendimi anlatıp paylaşırdım. onlara neydi ki... ve en önemlisi, benim yaşadığım aşk hakkında ne bileceklerdi ki" diyor çaresizce...

Bir adama aşık olmuş, sonrasında evli olduğunu öğrenmiş. Uzaklaşmaya çalışmış, geri çekmiş kendini. Adam da o da mücadele etmişler uzunca bir zaman ayrı durmak için. yapamamışlar... Bitmiş ama formalitede süren bir evliliği sürdüren adamdan kopamamış kadın. O karısını öğrenmiş, karısı onu öğrenmiş. Zaten kocasını bırakmış gitmiş yıllar önce, gitsin ne hali varsa görsün diyerek. Aynı evin içinde başka hayatlar kurulmuş. Tek ki tapusu bende olsun, ama benden uzak olsun diyen bir kadın!... Benim şahsen aklım almıyor (evet taraf oldum bu hikayede)...

Her neyse...
Öteki dediğimiz kadın hatırı sayılır bir camianın içinde. Adamla da burada tanışıyor. Adam kuruculardan... Herkes tanıyor... Öyle olunca ne kadar saklamaya çalışsalar da olmuyor, herkes durumun farkında. Adama saygı ya da laf edilemezlikten tüm fatura sevgilisine kesiliyor. Bizim esmer belki farkında değil, belki düşünmek bile istemiyor ama muhtemelen arkasından o adamın sevgilisi değil metresi diye anılıyor. Oysa ki on parmağındaki on karayı birilerine bulamadan evvel bir düşünmek gerek; bir adamın metresi olmak için o adamın evli olması değildir ön koşul. O kadının birlikte olduğu erkeğe sevgi ve aşkla değil, parayla, pulla ya da bir şekilde kariyer olasılığıyla kısacası bir menfaatle bağlı olması gerekir.

Bir kadının, her kim olursa olsun; evli bekar, zengin yoksul, çirkin yakışıklı; bir erkekten hiçbir çıkarı yoksa.... Ve hatta bu ilişki o kadından bir sürü şey alıp götürüyorsa...
O kadın her şeye rağmen dimdik bir şekilde hala o adamın yanında ve aşkının arkasında sapasağlam duruyorsa....
Onu mutlu eden yegane şey sadece o adamla yanyana olmaksa...
Kimse kusura bakmasın; o aşktır.

14 ŞUBAT X 15 IZDIRABI

Bugün, "bugün"den nefret etmeye başlamamın tam 15. yıldönümü.

Daha öncesinde bir anlam ifade etmezdi. İlk kez 15 yıl önce heveslenmişim, ilk sevgilim o zaman olmuş demek, o da zaten elimde patlamış. Kötü geçtiğinden falan değil, geçmemişti. O gün geçmek bilmemişti. Ben akşama kadar telefon beklemiştim sevgilim olacak hayvandan. En nihayetinde bir ara aramış, "günün kutlu olsun" diyip işinin olduğunu söylemişti. Daha sonra kutlarmışız, ne olacakmış...

15 sene önce bugün ben, böyle özel günlere dair beklentinin insanı en az 1 yıl yaşlandırdığını öğrendim...

O 14 şubattan sonra biraraya gelinip kutlanamamış sevgililer günü mü ararsın, "babamla kavga ettik ancak 2 saatliğine izin alabildim" diye gelen sünepeler mi istersin, trafikten bunalıp "aşkım biz en iyisi bundan sonra 15 şubatta kutlayalım" diyen öküzler mi? Ya da pek bir önem verdiği "iş"i gereği yemeğimizi yarıda kesip, doğalgazı bitmiş birinin evine gidip sorunu çözmeye çalışmasını mı?... Tek bir kere nefisti, onda da hiç ümidim yokken adam hakkaten o günü zul görmeyip beni mutlu etmek istedi. Gerisi demin anlattığım gibi...

Kısacası ben bu lanet sevgililer gününden nefret edeli çok zaman oldu.
Oysa ki hiç öyle lüks yemek, buket buket çiçek, çikolata falan gibi beklentilerim de olmamıştı. Tek ki sevdiğim yanımda olsun, ama o da bunu istediği için var olsun. Sıkıntı orada çünkü. 14 şubat yaklaştıkça erkekleri bi paniktir alıyor. Adamlar resmen kinleniyor o gün sevgililerine, düşman gibi görüyorlar. Bir sap gül çok geliyor kimine, kimi de şov yapar gibi çelenk moduna bürünüp gerisini koyver gitsin moduna geçiyor. Neyse...

Ben bugünü kutlamayalı da çok olmuş... Geçen sene yine aynı adamla beraberdim ama görüşemedik. Kötü bir güne mi geliyordu, bi terslik mi vardı hiç hatırlamıyorum bile. Ne beklentiye girmişim ne de üzüldüm açıkçası. Bu senede öyle olur diyordum, öyle sanıyordum daha doğrusu. Ama olmadı. Artık tesadüfi mi, yoksa kendimi mi kandırmışım bilmiyorum sabah kuaföre gitmek zorunda kaldım. E madem gittim, bari doğru düzgün giyineyim dedim. Ofise geldim bir baktım aynada kendime yüzüm solgun, hadi bi de makyaj...

Şimdi resmen oturdum sevgilimden haber bekliyorum. Adamdan daha çıt yok. Saatler ilerledikçe geriliyorum, gerildikçe onu da germe potansiyelim artıyor.

Bugünü sağ sağlim atlatalım da bi geçsin diye bekleyip duruyorum...

ps: yazıyı birtirdim tam yolluyordum şimdi, aradı. akşam biraz sakat ama bir saate yanındayım diyor. buna da şükür!

ps2:ben buna da şükür dedikçe bu adamlar tepeme çıkıp ağzımın ortasına salıncak kuruyor!...

ONA YAR ETMEM!

Yirmilerinin sonlarında bir kız ve ellilerinin başlarında bir adam. İki senelik bir ilişkileri var. Aynı evde yaşıyorlar. Adam ortamlarda kızı "eşim" olarak tanıştırıyor arkadaşlarına. Kıza göre evlenecekler, ancak adamın düzenli bir işi yok; para pul mevzuları.Adamdan bu konuya dair hiç bir şey duymuyoruz...

Son haftalara kadar görünen bir sıkıntı yok, mutlu mesut devam ediyorlar hayatlarına. Ama ne oluyorsa oluyor bir buluttan nem ortaya çıkıyor. Didişmeler peşinden... Kızda bir kıskançlıktır başlıyor bu arada.

Bir gün öğle vakti kızın içi rahat etmiyor, diyor eve gideyim şununla bir konuşayım. Bekleyemiyor akşamı, koşa koşa gidiyor. Kapıyı açtığında içerideki seslerden çok kanepenin üstündeki çanta dikkatini çekiyor, yatak odasında da basıyor bir kızla.
Tabi şok bu değil, ne de olsa alıştık artık di mi böyle baskınlara, ne acı... Kız neler oluyor demeye kalmadan adam üste çıkıyor "senin ne işin var burda" diye. Tekme tokat birbirlerine giriyor iki sevgili, adam ne orospuluğunu bırakıyor bunun ne diğer kızı oradan uzaklaştırıyor.

Aldatılan hatunun koşarak ilk yaptığı internetten bütün ortak tanıdıklarına durumu diğer kızın adı da dahil olmak üzere duyurmak oluyor. Müthiş bir karalama, herkese anlatma duyurma kampanyası devamında... E haksız mı diyor insan. Belki tepkileri farklı olur herkesin, kimi bağıra bağıra kimi içini kanırta kanırta yaşar. Bu hatunun da yaşadığı kolay değil, etrafındakilere teselliden başka yapabilecek pek bir şey düşmüyor.

Olayın tam 3. gününde barışıyor kız, söylediği "bunca zamandır o kadar emeğim var, o kıza yar etmiycem". Dönüyor evine. Ama bir yandan hazmedemiyor olayı. Adamın yüzüne gülüyor çoğu zaman, "aşkım bebeğim"ler havada uçuşuyor, ama o yatakta da uyuyamıyor işte. Sağda solda önüne gelene anlatmaya devam ediyor, bir yandan diğer kadına giderse adam diye korkusundan ölüyor. Adamın o sıralarda arkadaşlarına yakınışı "böyle bir olaydan sonra biraraya gelemeyiz dedim, dinletemedim. söz verdi unutucam, hiç lafını bile açmıycam diye. ayrılmayı kabul ettiremedim ama şimdi bak hala sürekli olay çıkartıyor" Haklı mı? Haklı demek vicdan ister ama söylediklerine de yanlış demek ne kadar doğru bilemiyorum...

Olmuyor, kız dayanamıyor. Ayırıyor evini, ayrılıcam kaldıramıyorum diyor... Bir hafta on gün o telaşla fena gitmiyor işler. Ama yine de içi rahat değil, adamın gidebileceği her mekanı, görebilecek herkesi her gün arayıp tek tek soruyor o kızla hala görüşüp görüşmediğini...

Evler ayrılıyor... Ama olaydan bir süre sonra tekrar birlikte olmaya başlıyorlar. Kız ne unutuyor, ne unutturuyor. Hala öteki hatunun peşinde, dedektiflik yapıp duruyor. En son "onunla olmasın da, kiminle yatarsa gidip yatsın" diyordu...

KİMMİŞ BURADA ALDATILAN?

Birinci hikayemiz ilk görüşte aşkla başlıyor.

Kızla erkek birbirlerini ilk gördükleri akşamda başlıyorlar serüvenlerine. Aşkta aşk; hani eline yapışan telefonlar, günde kırk kere msg biplemeleri, bir gün görüşülemezse karalar bağlamalar, midede kelebekler...
Öyle 3-5 ayda normalleşmiyorlarda, aşık aşık gidiyo ilişki. Hatta iki tarafın aileleri düğün tarihi bekler oluyor.

Neyse uzatmayım, 2. sene durumlar değişiyor, sonlarına doğru da adamda bir kopuş başlıyor. Bahanesi aldatan her 10 erkekten 9u ne derse o; "e hayatım işler çok yoğun, yine akşam geç çıkıcam ben"... Eee, kız ne desin? İçten içe kemiren kurtlarıyla başbaşa oturup duruyor. Hayır adam da maço dediklerimizden, kendi yoksa kız öyle çıksın gezsin, arkadaşlarıyla buluşsun falan yok kitabında. Ancak işlerin yoğun olmadığı günlerini bekliyor sevgilisinin giderek sabrı tükene tükene. Ve bir gün o toplantı akşamlarından birinin ertesinde bir arkadaşından telefon geliyor, şöyle bir hatunla şurada görülmüş. Hatta adam gayet tanıştırmış yanındaki kızı rahatça. Sinirler geriliyor, kız adamın yüzüne çarpacak yalanını; ama minareyi çalanın kılıfı hazırlayacağını o sinirle düşünemiyor. Adam pek tabi ki zeytinyağı kıvamında üste çıktığı gibi kızın canına okuyor.

Çiftimiz o yüzden olmasa da giderek yıpranan ilişkilerini bitiriyorlar. Kız birkaç ay sonra adamın yeni sevgilisini haber alıyor. Önceki kızın tarifine uysa da, neyin ne olduğunu bilmesi mümkün değil, adama soracak hali de yok. Bırakıyor işin peşini...

Ayrıldıktan 1.5 sene sonra bir yerde karşılaşıyorlar. Öyle kavga dövüş biten aşklardan değilmiş onlarınki, görür görmez sarılıyorlar birbirlerine sımsıkı. Ayaküstü iki sohbet, lafın gelişi "görüşürüz" diyerek ayrılıyorlar. Ve klasik hikaye, sessizlik bozuluyor. Adam önce msg, sonra internet konuşmaya, geçmişin günahını çıkartmaya başlıyor. Onunla geçen her saniyeyi özlediğini, onun kıymetlisi olduğunu... İşte zamanında bir adama kör kütük aşık olmuş bir kadını hangi cümleler ayartabilirse onları sıralayıp duruyor günlerce... İlla görüşelim diyor, kızın yelkenler bir süre sonra düşüyor. Gün ayarlanıyor.

İlkinde adamın bir işi çıkıyor, yalvar yakar özürler yeni gün için sözler. Ama kız ayılıyor biraz, son 2 randevuya da son dakikada gitmekten vazgeçip erteliyor, yeniden ona kapılacağı korkusuyla... Adam müthiş anlayışlı, "tamam bebeğim, sen kendini üzme, şu gün uygunsan o zaman buluşuruz" çözümlerinde. Korkuyor hatun, bir kez görüştüklerinde herşey yeniden başlayacak...

Böyle geçen 1-1.5 ayın sonunda birden sesi kesiliyor adamın, 2 hafta kayboluyor ortadan. Bir sabah gelen telefonla o gün adamın düğününün olacağını öğreniyor kız. Söylemeye gerek yok, hali perişan... Gelin hanım da kendinden hemen sonra çıkmaya başladığı kız, meğer hala beraberlermiş...

Aradan 2 hafta daha geçiyor. Adam pişkin, hiç bir şey olmamış gibi arıyor. Kız hayırlı olsun dediğinde kem kümler.. Görüşelim anlatıcam diyor, ama bu sefer hemen buluşucaz yoksa biliyorum yine ekeceksin beni... Buluşuyorlar, binbir özür dışında tabi ki anlatmıyor adam.

Bu ilk buluşmaları oluyor yıllar sonra. Peşinden 2.si, 3.sü geliyor... Ama kız adamın sevgilisi olmuyor. Yıllar önce onu elde etmek için göstermediği çabayı o zaman göstermek heyecanlandırıyor adamı belki, bilemem. Herhalde kız da neler kaçırdığını adamın gözüne sokmak istiyor. Sevgiliyken başbaşa geçiremedikleri 14 şubatı birlikte kutluyorlar yemekli şaraplı, o senelerde almadığı hediyeleri alıyor adam kadına.
Bu arada kadının karşısına adamın eski dostları, kendinden hemen sonraki yeni arkadaşları, zilyon tane alakasız insan çıkıyor ve artık biliyor; adamın karısı zamanında kendini aldattığı o cafedeki kız.

Ne yeni evliyken vazgeçiyor adam kadından, ne bebeğini kucağına aldığında... Bir gün kadın adamın karşısına dikilip "ben aşık oldum" diyor...

Perde kapanıp SON yazısı çıkmadan önce adamın gözlerinde kadın ilk kez acı görüyor...

Çizmeli Kedi'nin dipnotu: Bu yazının şarkısı şurda:
                                                                        "unut beni"