"en başından biliyor-d-um, kapılır giderim sana; belki ondan seninle birlikte beynimin içinde tehlike çanlarının durmaksızın çalması. tuttum, tutuyorum ya da tutmaya çalışıyorum diyelim kendimi, ama yürüyüp giderken birilerinin kolumu yakalayıp gözlerimin içine söylediği 'sakın'lara kulak asamıyorum işte. ben biliyorum, bile bile ladeslerimden olduğunu, bir türlü akıllanıp uslanamadığımı şu hayatta, dipnotları ancak teoride becerebildiğimi... küçük aşkların altına yazılması gereken bir adamın giderek içimde köklendiğini... ve en kötüsü; iyi bilirim senin gibileri...
altyazıları söyleyemiyorum henüz, sen yalnızca...
sen sadece...
beni üzme"dir...
12.04.2009 04:51
.....
... diye yazmışım yukarıdaki tarihte, ekşiye... ve unutup gitmişim bugüne kadar...
bir başka vaktin hikayesini araya karıştırıp bulandırmayacağım. tek hatırladığım kalbimin mengenede sıkıştırılıp parçalanmaya çalışıldığı bir vakitte bir adama rastladığım; takatsizliğimden, güvensizliğimden, daha bir sürü sebepten uzak durmaya çalışıp yine de beceremediğim, bunu nihayetinde kabullendiğim günün sonunda ona, ayrılırken yalvarırcasına kurduğum kısacık, 2 kelimelik bir cümleydi; "üzme beni"...
bugün içimdeki eski yaraların yalnızca minicik izleri kalmışken, zamanında beni o kanırtan adamın; utanmadan karşıma yakın vakitlerde tekrar çıkıp dikilen adamın/adam saydığımın/sandığımın haberini aldığımdaki vurdumduymazlığıma hala hafifde olsa şaşkınlığımda aklıma düştü o cümle; "üzme beni"...
hala bile bile ladesimken yukarıdaki yazıda bahsedilen adam, 2 seneden fazla geçmişken üstünden benim o kısacık cümlemin...
o hala en sevdiğim...
gözümdeki ışık, gözündeki ışığı sevdiğim...
artık aşkının yanına şefkatini ekleyen
ve hala sarıldığında içimin titrediği...
birinin her şeyiyle "kadını" olmaktan ilk yüksünmediğim...
benimle durulan, beni coşturan...
gücümden alınmayıp sessizce, sezdirmeden ilk kez bana güç katan...
hala aşkla bakan
hala aşkımı ateşle tutan...
o gece verdiği sözü tutan sevgilim...
bugün aldığım haberden sonra şükrettim... iyi ki o yanlışlara denk getirmiş beni tanrım, iyi ki vurmuşum o vakitler en sağlamından dibe; sen beni sıkıca tutasın diyeymiş....
sevgilim...
ben bu gece, ilk kez can-ı yürekten senden önceki yaralarımın sahiplerini affettim...
